Op de fiets van Mexico naar Canada

We fietsen nu eenmaal graag. 'Trappen met tassen' wordt het wel genoemd. Je leert zo op een sportieve wijze het landschap, culturen en gemeenschappen kennen. We fietsen bij voorkeur met een tentje. Dan ben je 100% onafhankelijk, kun je stoppen waar je wilt en slaap je altijd als een roos. Onze reizen gingen naar Laos en Thailand, Costa Rica, Cuba, Noord-Amerika en Canada, Marokko en tegenwoordig steeds vaker binnen Europa w.o. Nederland, Duitsland, Oostenrijk, Zwitserland, België, Frankrijk en Italië. In mei 2024 fiets ik met jeugdvrienden van Amsterdam naar Ohrid(Noord-Macedonië). Baukje heeft eerder Nieuw-Zeeland en zuidelijk Zuid-Amerika op de fiets verkend. We hebben de nodige bestemmingen nog op onze wenslijst staan voor de komende jaren. Sinds 2022 ben ik actief als voorzitter van de vereniging de Wereldfietser. Onderstaand wat impressies van reizen.

Ponti (it)

In mei 2023 hebben Dik en ik stroomopwaarts de Maasroute gefietst. Na een weekje in de chambre d'hote  van Carin te Lénizeul, bij Langres aan de oorsprong van de Maas, ben ik alleen doorgefietst naar Ponti, in het prachtige Piemonte, Italië. Voor verslag en foto-impressie ga je naar Polarsteps of naar het fotoboek

GDMBR (US)

Zomer 2019 hebben Rob, Marie-Claire, Baukje en ik de Great Divide Mountain Bike Route gefietst van Mexico naar Canada. Voor verslag en foto-impressie ga je naar Polarsteps of naar onze fotoboeken: deel 1 en deel 2. Voor de Wereldfietser hebben we een online presentatie gegeven, waarvan we graag de opname delen.

Naar Rome

In de zomer van 2015 zijn Baukje en ik op de fiets vertrokken naar Rome. Met een retraite tussenstop in Oostenrijk werd het een gedenkwaardige reis. Voor een fotoverslag klik hier

Rondje Cuba

Januari 2017 hebben we samen met de moeder (73, knap hè!) van Baukje het westelijk deel van Cuba rondgefietst. Een kleine 1000 km. Voor een fotoverslag klik hier


VAN AMSTERDAM NAAR OHRID

Op 24 april vertrekken Alphons, Hans en ik, met Ton in de volgwagen (en met de bagage ;-)) naar Ohrid. Als 17-jarigen -51 jaar geleden al weer- waren wij daar ooit een weekje als onderdeel van onze interrail-tour. Tot een paar dagen voor ons vertrek wisten we alleen dat we zouden gaan treinen, Europa in. Tot ik iets in het Parool las - ik had een krantenwijk - over Ohrid. Dat leek mij wel wat. En de boys vonden het allemaal best. Alphons haalde tijdens een etentje herinneringen op aan die reis. En hij zou daar nog wel weer eens willen kijken. Dat kan, vond ik, maar dan wel op de fiets. De mannen zijn niet voor één gat te vangen en een paar weken later ontving ik een foto waarop ze trots hun Idworx fietsen toonden voor de deur van de Vakantiefietser in de Westerstraat. In Amsterdam onovertroffen als het gaat om reisfietsen en uitrusting. We gaan minimaal 3.000 km wegtrappen. Onderweg kamperen we, want we zijn nog net zo eenvoudig als in '73 toen we slechts met slaapzak en tandenborstel er voor weken op uit trokken. De interrail was verlopen toen we nog ergens in Europa rondzwierven, maar al liftend kwamen we thuis. En onze ouders vonden het doodnormaal. Waar zijn die tijden?

 

Hieronder de uitgestippelde routes. Beeld 1. gaat van Amsterdam naar Regensburg via de limesroute. Dan -beeld 2- via Passau door naar Salzburg om daar -beeld 3-de Alpe Adria route naar Triest te vervolgen. Van Triest gaan we via de Balkan kustroute  en Albanië naar het meer van Ohrid. In mijn Polarsteps houd ik dagelijks een blog bij. Opdat ik ook deze reis me nog lang zal kunnen heugen.